17 november - Moux-en-Morvan - Watermolens

–  Watermolens –

Rue du Moulin. Deze straatnaam is hier in bijna ieder dorpje of gehucht te vinden. De Morvan is vergeven van stroompjes en beekjes. Stromend water dat molens aan kan drijven. Vandaag zie ik tijdens mijn wandeling achtereenvolgens:

Le moulin de Chazelle, le moulin de Marnay en le moulin de Jarle.

Bij de eerste molen, langs de D302, wordt gewerkt aan de gebouwen. Nieuwe kozijnen, nieuw dak, nieuw schuurtje et cetera. Helaas is hier niets meer te zien van de oude molen. Het water is omgeleid en stroomt nu keurig onder een nieuw houten bruggetje door. Waarom staat er dan toch 'Moulin de Chazelle' op een groot bord bij de ingang, als het helemaal geen ‘moulin’ meer is. Misschien omdat deze molen niet vermeld wordt op de landkaart van IGN.

De tweede molen die ik tegenkom, ziet er goed uit. Dan bedoel ik de gebouwen. Er staat een bord bij de weg waarop staat dat muizen en andere knaagdieren welkom zijn. Vreemd genoeg loopt de eigenaar er zijn katten eten te geven. Ik hoop maar dat muizen en andere knaagdieren geen Frans kunnen lezen. Qua molen is aan de linkerkant van het pand het oude rad nog aanwezig. Maar ook hier is de molenbeek afgesloten. Geen naam bij de weg, dat is ook niet nodig niet want de naam staat op de kaart.

De volgende molen is een plaatje. Wat een paradijs! Gelegen op een plek waar de zon ook in de winter te zien is. Een kapitaal hoofdgebouw met aan de linkerkant het oude rad van verroest metaal. Achter de molen een aantal bijgebouwen met een prachtig meer dat voldoende water kan leveren aan de molen. Ware het niet dat ook hier de molenbeek verdwenen is. Gelukkig heet deze voormalige molen volgens de kaart ‘ancien moulin de Marnay’, dat klopt dus. Nu is het een atelier. Ganzen lopen er rond maar de echte beek dendert onderlangs richting de eerder genoemde molens. Sorry, richting de eerder genoemde gebouwen.

Het moge duidelijk zijn, in de Morvan zijn helaas niet veel watermolens meer in werking. Alleen van de Moulin de la Presle in Planchez weet ik zeker dat er nog gemaald wordt. De oude molenaarsvrouw heeft ons in 2021 de molen laten zien. Haar inmiddels overleden man is na de oorlog teruggekeerd en heeft de molen van zijn vader toen weer opgestart. En hun dochter maalt er nu boekweit.

Ik vind het jammer dat er zoveel molens verdwenen zijn. Het is een oeroude vorm van energie die gebruikt kan worden om hout te zagen, graan te malen maar ook om stroom op te wekken. Hoe mooi is dat! Je eigen waterkrachtcentrale in de Morvan!

Het is mijn droom om een watermolen te mogen herstellen en te mogen runnen.