11 november - Interlaken - Harder Kulm

–  Harder Kulm –

Vanochtend is het koud, echt koud. Het is 5 graden en doet mij denken aan wakker worden in een berghut. Wolkjes adem ontsnappen uit mijn mond en lossen op in de frisse lucht. Een helikopter laat mij even weten dat ik in de bewoonde wereld geparkeerd sta. Gewoon in de straat bij het huis van vrienden.

Tijdens het ontbijt in hun warme huis wordt een plan voor vandaag gesmeed. Boven Interlaken ligt Harder Kulm, laten we daar heen gaan. Het klinkt aanlokkelijk: start en finish vanaf huis. Broodjes smeren, water mee, jas aan en op pad. Het water in de Aare stroomt met hoge snelheid voorbij als we naar het begin van de klim lopen.

Na 10 minuten stijgen merken we het al: Koos en ik gaan het warm krijgen. De jas gaat uit en even later de trui ook. Het is 11 november en de zon brandt op onze hoofden. Onze T-shirts worden op bepaalde plekken donkerder dan de originele kleur en zweetdruppeltjes verschijnen op de voorhoofden. Twee hijgende mannen die 750 hoogtemeters moeten zien te overwinnen.

Onder ons komt een groepje snel dichterbij. Het is wonderbaarlijk om te zien hoe soepel zij zich voortbewegen. Jaloersmakend zelfs. Ruim voordat we ingehaald gaan worden, stappen we opzij. Om niet helemaal af te gaan, proberen we onze ademhaling normaler te laten klinken wanneer het groepje voorbij komt. We begroeten elkaar en zij bedanken ons beleefd. Opgelucht kunnen we weer sneller adem halen.

Boven op de Harder Kulm krioelt het plots van de mensen. Een treintje heeft zojuist een cabine mensen uitgespuugd. Een groot contrast wanneer je over de helling omhoog komt. Het prachtige uitzicht is echter voor iedereen gelijk, of je nu CHF 26,= hebt betaald om gebracht te worden of dat je bent komen lopen. Ons geluk van vandaag zit verstopt in een kartonnen bekertje waar we 750 hoogtemeters voor hebben moeten ploeteren: een heerlijk bakje koffie.