10 November - Interlaken - Witte wereld

–  Witte wereld –

Een opengeschoven gordijntje toont de zichtbare wereld van vanochtend. Die wereld ziet er droog en zonnig uit. Mijn gastheer heeft gelijk gekregen. Op wat flarden bewolking na is er blauwe lucht te zien. Tijd voor ontbijt!

Het ‘rij-klaar-maken’ van het busje gaat steeds makkelijker. De bank die het matras vormt klapt eenvoudig terug. Het ondermatras gaat simpel in drie stappen richting de achterruit en de gordijntjes openen zich zonder moeite. Een groot verschil met de eerste ochtenden.

Als laatste is het dak aan de beurt. De zon heeft het linnen mooi opgedroogd en het inklappen gaat goed en snel. Zal het mooie weer invloed hebben op hoe we dagelijkse handelingen uitvoeren? Een mooie vraag voor onderweg. Ik ontmoet vandaag familie in Birmensdorf waar ook mijn andere oom en tante uit Niederlenz aanschuiven. Gezellig samen aan de lunch in een warme atmosfeer. Daarna verder via Luzern naar Interlaken.

Stilletjes heb ik mij verheugd op deze rit. Omdat de Pilatus dan te zien is, één van de eerste bergen waar ik op stond. En misschien ligt er na al die neerslag van gisteren wel wat sneeuw op. Het is zo rustig op de weg dat ik de berg kan bekijken. Deze is niet wit: een kleine teleurstelling.

Vele tunnels later rijd ik een bergpas op. Bovenop de pas volg ik de vrachtwagen die voor mij omhoog is gekropen. Op een parkeerplaats mag ik de Berner Alpen in al haar schoonheid aanschouwen. De toppen zijn wit, net zoals de flanken van de Eiger, Mönch en Jungfrau. Met zo’n prachtige blauwe lucht erboven is het werkelijk schitterend om te zien. Een cadeau voor de ogen, deze witte wereld in de verte.