12 november - Interlaken - California

–  California –

Hotel. The Eagles zongen erover. On a dark desert highway. Zo voelt het als je in een klein camperbusje rijdt. De wegen lijken langer want je gaat minder hard. De auto’s om je heen doen kleiner aan. Je kijkt op de andere weggebruikers neer. Up ahead in the distance zie je lang van te voren drukke punten aankomen. Wat een rust geeft het om in zo’n busje te rijden.

Dreaming. All the leaves are brown. De kleur van de bomen in Zwitserland sluit aan bij dit nummer. The Mamas & the Papas schreven over de warmte in deze Amerikaanse staat. Afgelopen nacht was het buiten en binnen in het busje 1 graad. Nog even en het waterreservoir gaat bevriezen. I’d be safe and warm als mijn busje ergens anders in Europa zou staan.

Going to. Led Zeppelin in 1971 op hun vierde album. Standing on a hill. Het busje brengt je overal heen. Steile weggetjes en diepe afdalingen. Over oude wegen langs de Brienzersee en dwars door de drukte van Interlaken. Van vol in de zon boven op de berg naar bibberen in de schaduw beneden in het dal. I’ll meet you up there waar de warmte aanwezig is, dat lijkt me wel wat.

Volkswagen. Das Auto. Als je er op gaat letten, dan zie je ze overal: de VW California. Een witte uit het kanton Tessin staat even verderop in de straat. In de grote garage staat een diep rode. Hij past precies onder de verlichtingsbalken. En om de hoek daar staat nog een grijs-blauwe uit Bern. Vandaag zag ik er wel een stuk of tien onderweg. Ik begrijp al die mensen die er in rijden nu een stuk beter. Je gaat er niet alleen mee van A naar B, je krijgt automatisch het gevoel van vakantie wanneer je op de weg op draait. Wat voor weer het ook is.