8 november - Kleinblittersdorf - Irish Blessing

– Irish Blessing –

Vroeger ging ons gezin in de zomer naar Zwitserland. In de zomer, wanneer de almen heerlijk geuren van de bloemen. In de zomer, wanneer de bellen van de koeien aangeven dat er een boerderij in de buurt is. In de zomer, wanneer het heerlijk zwemmen is in de Brienzersee.

Wij reisden met de dagtrein via Arnhem, Keulen en Basel: een ellenlange reis. Onze moeder had iets bedacht om te voorkomen dat haar twee jonge snotneuzen zich zouden gaan vervelen. Ze had namelijk heel veel pakjes gemaakt. Zowel voor mijn zus als voor mij was er bij iedere grote stad zo’n verrassing. Inclusief een rijmpje dat moest leiden naar de oplossing van het vraagstuk: wat zat er verstopt in het papier?

Een paar van die kleine cadeautjes herinner ik mij nog. Behendigheidsspelletjes met kleine kogeltjes die je in holletjes moest zien te krijgen. Een kaartspel met kaartjes zo groot als een duim. En zo af en toe zat er iets lekkers in het pakje verstopt.

Later werden we te oud voor deze manier van vermaak. Toch kregen we altijd iets mee voor onderweg: een mooie kaart en wat geld in een enveloppe. Inclusief een rijmpje dat betrekking had op de vakantie die aanstaande was. Mijn vader heeft deze traditie na het overlijden van mijn moeder voortgezet. En dus kreeg ik voor deze reis een mooie kaart en wat geld in een enveloppe mee.

Op de kaart staat geen rijmpje maar een ‘Irish Blessing’. Ik ken de woorden. De tekst hangt al jaren in het ouderlijk huis boven de kapstok. Mijn moeder hield erg van deze zegening. Er wordt geschreven over de weg, de wind, de zon en de regen. En dat we maar beschermd mogen worden totdat er een weerzien plaatsvindt. Wanneer ik het lees, weet ik dat moeders ook deze keer met mij mee reist.